Szczegóły

Utworzono: środa, 17, wrzesień 2014

autor tekstu

A. Lemański

Zgodnie z przepisami ustaw prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. 1989 nr 20 poz. 104) oraz ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. 2014 poz. 40) – każda organizacja pozarządowa jaką jest stowarzyszenie ogrodowe, utrzymuje się sama z składek członkowskich i innych opłat zbieranych w ramach struktur organizacji. Ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych oprócz wprowadzenia nowej formy organizacji – stowarzyszenia ogrodowego, jednocześnie mocno ograniczyła możliwości jej utrzymywania.

Ustawodawca mając na względzie cel publiczny oraz wyższe cele działalności statutowej stowarzyszeń ogrodowych wprowadził zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Zawęziło to właściwie sposób finansowania kosztów działalności organizacji.

Powszechnie wiadomo, że prowadzenie jakiejkolwiek działalności organizacyjnej pociąga za sobą koszty obsługi finansowej, obsługi prawnej, płac pracowników i specjalistów, obsługi bieżącej i administracyjnej oraz innych opłat publicznoprawnych. Takie koszty będzie ponosić każda organizacja bez względu na jej wielkość czy też zakres działania. Dodatkowo w organizacjach działkowych dochodzą szczególne koszty zarządzania ogrodami działkowymi, obsługi terenowo-prawnej, występowania w postępowaniach administracyjnych, prowadzenia negocjacji z organami administracji publicznej itp.

Paradoksalnie, im większa organizacja działkowa – tym mniejsze koszty jej utrzymania będzie ponosić poszczególny działkowiec. Tak jest właśnie w Polskim Związku Działkowców. Wynika to nie tylko z większej ilości działkowców, którzy opłacają opłaty ogrodowe, ale także z tego, że ogrody w dużej części nie muszą ponosić kosztów wyspecjalizowanej obsługi finansowej czy prawnej – korzystając z tego co oferują jednostki terenowe i krajowe. Oprócz tego, jedna większa organizacja ma większy wpływ i możliwości redukowania kosztów w oparciu o negocjacje z różnymi partnerami.

Ponadto, powyższe obciążenia finansowe nie są związane z działalnością członkowską organizacji, a zarządzaniem ogrodami, realizowanym na wszystkich szczeblach PZD. Należy przy tym pamiętać, że ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych wprowadziła rozdzielność pomiędzy członkostwem w organizacji a posiadaniem działki w ogrodzie przez nią zarządzaną. Zatem bez odpowiedniej regulacji statutowej mogłoby się zdarzyć, że osoby korzystające z działek w ROD jedynie jako działkowcy, a nie członkowie PZD, nie ponosiliby opłat w związku z działalnością ogrodu. Wychodząc z takiego założenia, oraz ze względu na wymóg art. 47 ust. 1 punkt 3 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, wprowadzono do projektu statutu zapis § 148 ust. 4 i ust. 5, który jest właśnie realizacją obowiązku pokrywania kosztów działalności ogrodów przez wszystkich działkowców z nich korzystających.

Rolą Krajowej Rady PZD będzie określenie całkowitych kosztów działalności organizacyjnej związanej z zarządzaniem ogrodami działkowymi oraz zasad udziału ogrodów w ich finansowaniu (wysokość kosztów, ich podział na poszczególne szczeble organizacji itp.). Wyznaczoną przez Krajową Radę opłatę będą uwzględniać walne zebrania ogrodowe przy podejmowaniu uchwał w zakresie opłat ogrodowych obowiązujących wszystkich działkowców z danego ogrodu. Mechanizm ten, przy powyższych założeniach, pozwoli utrzymać ogrody działkowe oraz pomóc w pokrywaniu kosztów ogrodowej działalności na wyższych szczeblach, przy jak najmniejszym obciążeniu po stronie indywidualnych działkowców.

Artur Lemański

OZ Gdańsk